Hieronder wordt de huidige veiligheidssituatie in Irak geschetst namens de uitgeprocedeerde vluchtelingen in het Vluchthuis te Den Haag. Zij geven aan dat hun leven niet zeker is als ze worden teruggestuurd.
.
Voorgeschiedenis in vogelvlucht:
In de nacht van 19 op 20 maart 2003 begon de operatie Iraqi Freedom met massale bombardementen en een invasie. Er werd een bezettingsmacht geïnstalleerd. De Amerikanen en de Britten beschuldigden Irak ervan te beschikken over verboden massavernietigingswapens. Ook zou Saddam Hoessein banden hebben gehad met de terreurbeweging Al-Qaida.
Eind 2011 trokken de Amerikaanse troepen zich terug en lieten een sterk verdeeld land achter. Massavernietigingswapens zijn nooit gevonden; banden met Al-Qaida zijn evenmin aangetoond.
Alan Greenspan, 81, voormalig voorzitter van de Amerikaanse Federal Reserve schreef: ‘Ik ben bedroefd dat het politiek lastig te erkennen is wat iedereen weet: de oorlog Irak ging grotendeels over olie.’
In rapporten loopt het dodencijfer door de oorlog uiteen van ruim 600.000 tot 1,4 miljoen. (Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1598890/2013/03/19/Meerderheid-Amerikanen-vindt-Irak-oorlog-vergissing.dhtml)
Kosten van de oorlog kunnen oplopen tot 6000 miljard dollar. (Bron: http://www.welingelichtekringen.nl/samenleving/162877/hoeveel-kostte-de-oorlog-in-irak-nu-eigenlijk-minstens-2-190-000-000-000.html)
.
Huidige situatie in Irak:
Irak is nog lang geen goed functionerende democratie. In de coalitieregering zitten weliswaar alle verschillende partijen aan één tafel, maar ze kunnen het onderling niet eens worden. Het land wordt geteisterd door corruptie, martelingen, ontvoeringen en geweld . De wederopbouw blijft achter. Volgens recente cijfers van de Wereldbank leeft bijna een kwart van de Irakezen onder de armoedegrens.
De situatie wat betreft vrouwenrechten is sterk verslechterd. Konden in de jaren ‘70 nog alle Iraakse vrouwen lezen en schrijven, nu is dat nog 40 procent. Van het land met de eerste vrouwelijke premier en de eerste vrouwelijke rechter in het Midden-Oosten in 1959, is Irak afgegleden tot een plaats waar weduwen vechten om te overleven en het aantal kindhuwelijken stijgt.
De veiligheidssituatie in Irak wordt snel slechter; dagelijks vinden er op meerdere plaatsen bomaanslagen plaats .
Irak kampt nu met de hevigste oplaaiing van geweld sinds 2008, toen een dreigende sektarische burgeroorlog werd voorkomen. Volgens de Verenigde Naties zijn er in augustus dit jaar alleen al 800 Irakezen omgekomen door aanslagen, in september bijna 1.000 en in oktober vielen er meer dan 1.000 doden en 2100 gewonden.
.
Naast al het geweld in Irak, spelen er ook andere zaken mee die gevaar opleveren. Het land is door de VS en het Verenigd Koninkrijk gestookt met bommen die verarmd uranium bevatten. Verarmd uranium veroorzaakt aangeboren afwijkingen en kanker. Het hoge aantal geboorteafwijkingen en kankergevallen in het zuiden van Irak, zal de komende jaren ook gaan opschuiven naar het Centrale deel van Irak, én de Noordelijke provincies. Want de radio-actieve straling verspreidt zich via grond- en drinkwater en stofdeeltjes in de lucht. (Bron: http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2013/10/07/irak-rapport-over-aangeboren-afwijkingen-brengt-who-in-diskrediet)
Bijna 2 miljoen Irakezen zijn hun land ontvlucht tijdens de oorlog. Grote groepen mensen zijn gedurende deze periode ontheemd geraakt. Ook na de beëindiging van de oorlog hebben velen hun huis moeten ontvluchten door bedreigingen van binnenlandse milities. Veelal zijn deze vluchtelingen naar buurlanden gevlucht, door de oorlog in Syrië ontvluchten Irakezen nu ook Syrië.
.
In Nederland verblijven veel Iraakse vluchtelingen waarvan een aantal al een tijdelijke verblijfsvergunning hadden. Maar de tijdelijke verblijfsvergunningen zijn ingetrokken, mensen zijn daardoor hun huis, werk en toegang tot de gezondheidszorg kwijtgeraakt. Andere vluchtelingen worden vanuit AZC’s op straat gezet met de boodschap ‘U moet Nederland verlaten’. Irak neemt echter geen gedwongen vluchtelingen terug en de vluchtelingen willen niet terug naar een land dat dagelijks op meerdere plaatsen, verscheurd wordt door geweld. (Bron: http://nieuws.thepostonline.nl/2013/03/23/de-laatste-brief-van-een-amerikaanse-irak-oorlogsveteraan/)