Dawud Pirzad, Afghaanse schrijver met vluchtelingstatus, beschrijft de situatie in zijn vaderland. De Westerse landen presenteren Afghanistan democratie, maar het is er sinds de bezetting juist slechter op geworden en zeker niet veilig. Hij ziet als enige oplossing hiervoor dat er regeling komt die een einde maakt aan de ‘strategische spelletjes’.
.
Show-democratie
Wij horen de laatste tijd alleen over Afghanistan als er is iets zeer ernstigs is gebeurd of als er buitenlandse soldaten zijn gedood. Maar er is veel meer aan de hand. In Afghanistan bestaan twee waarheden. Een waarheid die ons op de tv getoond wordt die ik ‘show-democratie’ noem en die wij graag willen zien, en de andere waarheid die wij niet zien en die ik ‘strategisch belang’ noem.
Mijn vaderland – door sommige leiders van de beschaafde wereld een frontlinie genoemd – wordt al bijna twee eeuwen door grootmachten gebruikt als een bufferzone. De belangen van de plaatselijke bevolking werden en worden daarbij ver naar de achtergrond verplaatst. De paradox van mijn vaderland kan verklaard worden met de volgende zin: ‘Na 9/11 zijn door de islamofoben de islamisten aan de macht gebracht’.
.
Geen echte keuze
Gedurende de jaren 2001 tot en met NU heeft het leger van de NAVO die islamisten beschermd. De islamisten worden door de bevolking beschouwd als moordenaars. Als we daaraan de corruptie en de groeiende export van heroïne naar met name Europa toevoegen, dan kun je zeggen dat het cynisme van de betrokken machten in mijn vaderland Oscars verdient. Wereldmachten hebben in Afghanistan een zodanige situatie gecreëerd dat de Afghaanse bevolking weinig meer alternatief heeft dan de kant van de Taliban of die van de krijgsheren en islamisten te kiezen. Een keuze tussen verschillende soorten kwaad dus.
.
Situatie verslechterd
De situatie in Afghanistan is er niet beter, maar juist slechter op geworden sinds de bezetting. De situatie qua vrouwenrechten en terrorisme is achteruit gegaan. Het parlement is gevuld met mensen die corrupt zijn en eigenlijk in de gevangenis thuis horen, de pers is in buitenlandse handen en de verkiezingen zijn frauduleus verlopen.
Het is een show-democratie voor de belastingbetalers in de NAVO-landen, zodat het lijkt alsof het land vooruit gaat. In feite is er niets opgelost en is het allemaal erger geworden. Criminaliteit is verergerd, mensenrechten zijn achteruit gegaan en er is 10 keer meer drugsproductie dan in de Taliban-tijd. En de Taliban zijn sterker dan ooit. Afghanistan blijft een arena voor buitenlandse grootmachten die om macht en geld strijden. Het is allemaal één groot machtsspel.
.
Vluchtelingen
Ik moet denken aan de dubbele moraal van de Nederlandse politici die de criminelen met elektronische enkelbandjes naar huis sturen en in plaats daarvan onschuldige Afghaanse asielzoekers in de gevangenis gooien. Deze Afghaanse asielzoekers zitten vast tussen verschillende kwaden die bezig zijn om alleen hun eigen belangen te dienen. Deze mensen hebben geen keuze. Ze laten alles achter en vluchten met de hoop dat ze een veilige plek kunnen bereiken, maar ze belanden in gevangenissen.
.
Oplossingen
De eenvoudigste en belangrijkste oplossing voor Afghanistan – maar moeilijk uitvoerbaar – zou zijn als de grootmachten duidelijke en eerlijke afspraken maken over Afghanistan, waarbij ook de omringende landen betrokken worden. Op die manier komt er een eind aan de ‘strategische spelletjes’. Zo niet, dan zal de Afghaanse oorlog-carrousel door blijven draaien. De buitenlandse machten moeten beseffen dat het nog niet te laat is om met elkaar duidelijke en eerlijke afspraken te maken, omdat de problemen van Afghanistan niet van binnen uit maar van buiten af komen. Dit besef kan in de toekomst een belangrijke rol spelen voor de stabiliteit in mijn land en in de hele regio.
.
Dawud Pirzad